آشنایی با خرده‌فرهنگ تدی بویز
تدی بویز یکی از معروف‌ترین خرده‌فرهنگ‌های انگلیسی بوده که از سبک لباس پوشیدن عصر ادواردین بیش از هر چیزی الهام می‌گرفته است. در این مطلب از مدوپیا به بررسی این خرده‌فرهنگ انگلیسی خواهیم پرداخت.
نقطه آغاز تدی بویز
در اواسط در 1950 در بریتانیا خرده‌فرهنگ پسران تدی معروف شد. این خرده‌فرهنگ ابتدا در میان نوجوانان و جوانان شرق و شمال لندن رواج پیدا کرد و بعد از مدتی در سراسر انگلستان گسترده شد. طرفداران این سبک ابتدا با عنوان Cosh Boys شناخته می‌شدند، تا اینکه در سال 1953 روزنامه دیلی اکسپرس در تیتری مربوط به این خرده‌فرهنگ از اصطلاح Teddy Boys استفاده کرد.
کلمه تدی مخفف ادواردین بود، زیرا سبک لباس پوشیدن پسران تدی شبیه به مردان دوره ادواردین بود. کم کم روزنامه‌ها شروع کردند به نوشتن درباره تدی بویز، استایل آنها را بررسی می‌کردند، درباره سبک زندگی‌شان می‌نوشتند و اینگونه بود که تدها معروف شدند.
نسل متفاوت تدی
تدی بویز نسل جوان پس از جنگ جهانی دوم بودند که نمی‌خواستند با سختی‌ها، محدودیت‌ها و مرارت‌های انگلستان پس از جنگ کنار بیایند. اغلب آنها از طبقه کارگر و کارمند و درواقع قشر متوسط جامعه بودند، پسران جوانی که کار می‌کردند تا لباس‌های خوش‌دوخت و مد روز بپوشند.
طرفداران خرده‌فرهنگ تدی دختر و پسر از مناطق متوسط و حتی فقیرنشینی می‌آمدند، بیشتر آنها در 14 یا 15 سالگی درس را رها می‌کردند و به دنبال کار می‌گشتند. نیروی کار جوانی که در کارخانه‌ها یا ادارات مشغول می‌شدند و اوقات فراغت و وق آزادشان به خرید لباس و تفریح در مکان‌هایی همچون سینما و تئاتر می‌گذشت. آنها به دنبال آزادی و آسایش بودند.
تاثیر رقص و موسیقی بر پسران تدی
تدها با موسیقی راک اند رول شناخته می‌شوند، البته ناگفته نماند که پیش از راک اند رول به موسیقی جاز و اسکیپ هم گوش می‌دادند. بسیاری از ستارگان موسیقی عصر تدی‌ها همچون الویس پریسلی و بیل هیلی از الگو‌های اصلی تدی بویز در لباس پوشیدن و استایل بودند.
تدی بویز همچنین رقص مخصوصی دارند که شامل حرکات شافل آهسته است و به آن The Creep می‌گویند. به خاطر همین رقص معروف‌شان گاهی تدها را Creeper هم می‌نامند.
هنجارشکنی تدها در جامعه
در جامعه پسران تدی به پردردسربودن معروف بودند، آنها سرشار از شور و عصیان جوانی بودند و گاهی هم جنجال‌هایی به پا می‌کردند. در دوره‌ای تدها شروع به ساختن گنگ کردن و برخی از این گنگ‌ها هم در مکان‌های عمومی و فضای اجتماع دردسر و خرابکاری ایجاد می‌کردند. این موضوع باعث می‌شد که به طور کلی نگاه به طرفداران این خرده‌فرهنگ منفی شود و اصطلاحا تر و خشک باهم می‌سوختند.
برای مثال در زمان اکران فیلم Blackboard Jungle که درباره عصیان جوانی بود و موسیقی راک اند رول داشت، پسران تدی شروع به برهم زدن نظم و آرامش سینماها کردند. صندلی‌ها را پرت می‌کردند و در فضای سینماها شروع به رقص و ایجاد شلوغی می‌کردند.
این اتفاق‌ها وقتی به اوج رسید که فیلم دیگری به نام Rock Around the Clock اکران شد و طوفان بعدی شلوغ‌کاری تدی‌ها باعث شد پای پلیس به این ماجرا‌ها باز شود. همین سرکشی‌های پسران تدی باعث شد به عنوان نسلی وحشی و عصیانگر معروف شوند. علاوه بر این برخی از تدها دیدگاه‌های نژادپرستانه هم داشتند و نسبت به سیاهان خشونت‌هایی روا می‌داشتند.
تدی بویز چه می‌پوشیدند؟
تدها کت‌های پارچه‌ای بلندی در رنگ‌های تیره و خنثی می‌پوشیدند که از لباس آمریکایی Zoot Suit (نوعی کت و شلوار که مردان آمریکایی-ایتالیایی و آمریکایی-آفریقایی در ده 1940 می‌پوشیدند) الهام گرفته شده بود. گاهی لبه جیب و یقه این کت‌ها مخمل بود و به همواره شلوار فاق بلند دم‌پا پاکتی کوتاه با جوراب پوشیده می شد.
پیراهن‌های مردانه پسران تدی یقه‌های باریک و بلندی داشت که با یک کراوات اسکینی یا پاپیون وسترن و جلیقه‌ای ابریشمی و با طراحی فانتزی ست می‌شد. تقریبا تمام لباس‌هایی که تدی بویز می‌پوشیدند شخصی‌دوز، خوش‌دوخت و گران قیمت بود. آنها معمولا به صورت اقساطی هزینه لباس‌هایشان را پرداخت می‌کردند.
از کفش‌های مورد علاقه تدها می‌توان به کفش آکسفوردی، کفش‌های چانکی و زمخت و کفش‌های جیر بندی اشاره کنیم. موهای پسران تدی معمولا بلند و روغن زده بود که به سمت پشت سر شانه می‌شد در قسمت جلوی سر فوکول داشت. علاوه بر این مدل موی دیگری هم میان تدی‌ها معروف بود به نام Boston که موها را کاملا به سمت پشت شانه می‌کردند و طوری آرایش می‌کردند که سر از پشت فرمی مستطیلی پیدا می‌کرد.
استایل دختران تدی
تدی بویز برخلاف نامش فقط مختص پسران نبود و دختران جوان بسیاری طرفدار این سبک بودند. دختران تدی کت‌های بلند به سبک کت پسران و دامن‌های تنگ Pencil می‌پوشیدند. دامن پلیسه بلند، شلوار جین دم‌پا تازده، کفش تخت، کت و شلوار، کلاه حصیری Boater، سنجاق سینه، صندل و کیف کلاچ از دیگر تکه‌های اصلی استایل آنها بودند.
بعد‌ها دختران تدی به پیروی از مد آمریکایی دامن کلوش و موی دم اسبی را هم به استایل خود وارد کردند. به طور کلی استایل تدی تا حد بسیار زیادی از خانه‌های مد اوت کوتور با سبک ادواردین سرچشمه می‌گرفت.
سرانجام پسران تدی
از اوایل دهه 1960 محبوبیت خرده‌فرهنگ تدی بویز کاهش یافت و بتدریج خرده‌فرهنگ‌های دیگری همچون MOD جای آن را گرفتند. البته تدها اواخر دهه 1970 بازگشت کوچکی داشتند که موفق نبود. در دهه 1990 هم تلاش‌هایی برای احیای این سبک از سوی طرفدارانش انجام شد که به جایی نرسید.
امروزه تدی بویز جامعه خصوصی محدودی در انگستان هستند و دیگر در دنیای مد استایلی با عنوان تدی بویز وجود ندارد. هرچند که این سبک الهام‌بخش استایل‌های بسیار دیگری بوده و همچنان در مجموعه‌های طراحان به عنوان کانسپتی الهام‌بخش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
