یکی از مبتکرترین طراحان مد قرن بیستم، جانی ورساچه بود که با لباس‌هایی از جنس فلز، پلاستیک و چرم، جهان را شگفت‌زده کرد. او همچنین با لباس‌های خیره‌کننده خود، طرفداران باله و اپرا را به وجد آورد. جانی ورساچه با افراد مشهوری معاشرت می‌کرد که لباس‌های گران‌قیمت او را دوست داشتند و می‌پوشیدند. هنگامی که این طراح در خارج از عمارت فلوریدای خود در سال 1997 به قتل رسید، جهان در شوکی عظیم فرو رفت. د ادامه، سری به زندگی جذاب این طراح فقید می‌زنیم.
جانی ورساچه در دوران جوانی
جانی ورساچه متولد دوم دسامبر 1946 در شهر صنعتی رجیو دی کالابریا در جنوب ایتالیا است. والدین او (آنتونیو و فرانچسکا) که فروشنده لوازم خانگی، خیاط و صاحب فروشگاه لباس بودند، سه فرزند به نامهای سانتو، جانی و دوناتلا داشتند. جانی ورساچه در کودکی، زمان زیادی را در مغازه مادرش گذراند. برای همین همیشه او را درحال دوخت لباس تماشا می‌کرد و زنان شیک‌پوشی که وارد مغازه می‌شدند را تحسین می‌کرد.
جانی ورساچه از همان جوانی می‌دانست که می‌خواهد طراح مد بشود. او همچنین از منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کرد الهام می‌گرفت و اغلب در میان بناهای قدیمی یونان و روم باستان پرسه می‌زد. همین عادت باعث شد تا برای طراحی‌های آینده‌اش ایده بگیرد. با وجود علاقه‌ی جانی به لباس، هنر و موسیقی، او در رشته معماری تحصیل کرد. او همچنین در سن 18 سالگی و درحالی که دانش‌آموز بود، برای مادرش نیز کار می‌کرد و به نمایشگاه‌های مد در سراسر اروپا می‌رفت.
ورساچه و شروع شهرت
جانی ورساچه از 22 سالگی شروع به طراحی لباس کرد. در واقع یک تولیدکننده‌ی پوشاک محلی او را استخدام کرد تا یک کلکسیون را طراحی کند. طولی نکشید که نام ورساچه در مرکز مد ایتالیا، یعنی میلان شنیده شد. در سال 1972، کارخانه پوشاک Florentine Flowers از جانی ورساچه درخواست کرد که برای طراحی یک کلکسیون فوری اقدام کند. بنابراین جانی ورساچه، یکسری لباس‌های تابستانی «فوری» را طراحی کرد. او به قدری موفق بود که علاوه‌بر دستمزد بسیار بالا، یک فولکس واگن کانورتیبل نیز دریافت کرد!
در اوایل دهه 1970، لباس‌های «ساخت ایتالیا» تازه شروع به ظهور کرده بود. میلان به تازگی به پایتخت مد تبدیل شده بود و مکانی عالی برای ظهور صنعت پوشاک بود. کار برای Florentine Flowers اولین شغل مستقل جانی ورساچه بود. او پس از مدت کوتاهی برای De Parisini of Santa Margherita نیز شروع به طراحی کرد.
در سال 1973، جانی ورساچه برای Callaghan یک کالکشن لباس‌های آماده‌ی پوشیدن زنانه را طراحی کرد. آن لباس‌ها از جنس چرم و جیر بودند. او یکسال بعد لاین Complice خود را تاسیس کرد و گسترش داد. اگرچه جانی ورساچه هنوز با نام خود کار نمی‌کرد، اما به هر حال برند اختصاصی خودش را داشت. او با نام Complice یک مجموعه تمام چرم را طراحی کرد و یکی از معدود طراحانی بود که در آن زمان از چرم استفاده می‌کرد.
شروع تجارت خانوادگی ورساچه
در سال 1976، سانتو ورساچه (برادر بزرگتر جانی) کار خود را رها کرد و به میلان نقل مکان کرد تا با برادرش کار کند. آن‌ها شروع به تاسیس برند ورساچه کردند و در سال 1977، دوناتلا ورساچه هم به این بیزینس خانوادگی پیوست. همسر دوناتلا نیز برای این شرکت کار می‌کرد و بر خط تولید لباس مردانه نظارت داشت. در آغاز سال 1978، این شرکت اولین فروشگاه ورساچه را در میلان افتتاح کرد و اولین کلکسیون برند ورساچه نیز در ماه مارس 1978 ارائه شد. از ویژگی‌های بارز این کلکسیون، شیک بودن و استفاده از رنگ‌های پاستلی بود.
ارتباط با افراد مشهور
جانی گوش دادن به موسیقی و مطالعه‌ی زندگینامه‌ی موزیسین‌ها را دوست داشت. از طرفی، به خاطر روابطش با افراد مشهور و نوازندگان نیز معروف بود. در واقع، او یکی از اولین کسانی بود که دست از دعوت افراد ثروتمند به فشن شوهای خود برداشت و در عوض ردیف‌های اول را با ستاره‌ها و دوستان مشهور خود پر کرد.
در آن زمان بسیاری از خریداران باور نداشتند لباس‌های او به خوبی فروش برود؛ زیرا با آنچه که دیگر طراحان و برندها تولید می‌کردند، متفاوت بود. با این حال ورساچه به خاطر شوهای مهمانی مانند خود و ابداع این روش معروف شد و خیلی زود دیگر طراحان هم از او تقلید کردند.
داستان لوگوی معروف ورساچه
جانی، لوگوی برند ورساچه را از الهه باستانی و افسانه‌ای یعنی مدوسا الهام گرفت. مدوسا،موهایی زیبا و چهره‌ای دلربا داشت؛ اما بعد از نفرین شدن توسط خدایان، چهره‌اش به پیرزنی زشت و موهایش به مارهای گزنده تبدیل شدند. هر کس بعد از آن طلسم به چشمان مدوسا نگاه می‌کرد، به سنگ تبدیل می‌شد. در حقیقت مدوسا بانویی بود که همه را محو زیبایی و نگاه خود می‌کرد. جانی ورساچه هم می‌خواست نگاه مردم به طراحی‌ها و محصولاتش، به این صورت باشد.
جوایز و افتخارات
ورساچه علاوه بر طراحی کلکسیون‌های خود، به خاطر طراحی‌هایش برای تئاتر و فیلم نیز شهرت داشت. او برای نمایش‌های مختلف باله و اپرا، اغلب با موریس بژارت همکاری می‌کرد.
ورساچه در سال 1982 اولین جایزه از سری جوایز «L’Occhio d’Oro» (چشم طلایی) را برای بهترین طراح مد کالکشن زنانه‌ی پاییز-زمستان آن سال به دست آورد. او در این مجموعه، لباس‌های فلزی معروف خود را به نمایش گذاشت که اکنون یکی از ویژگی‌های کلاسیک برند او است. ورساچه همچنین برای توسعه برند خود، با مهندسان آلمانی نیز همکاری کرد. این طراح مبتکر در دهه 1980، یک نوآوری تکنولوژیک دیگر را نیز معرفی کرد که اتصال چرم به پلاستیک با استفاده از لیزر بود. او در همان سال شروع به طراحی لباس برای تئاتر، باله و اپرا کرد؛ زیرا احساس می‌کرد درگیر شدن با طراحی این نوع لباس‌ها، نگرش جدیدی به لباس‌هایش می‌بخشد.
گسترش فعالیت‌های برند ورساچه
ورساچه در سال 1983 در نمایشگاه «E’ Design»، ترکیبی از تحقیقات تکنولوژیکی خود را به نمایش گذاشت. اولین رایحه زنانه عطر ورساچه (1981) نیز «Gianni Versace for Women» نام داشت که با جفت مردانه خود «Versace l’Homme» مطابقت داشت. موزه‌ی ملی فیلد در شیکاگو در سال 1986، نمایش بزرگی از آثار ورساچه را ارائه کرد. سپس دو سال بعد در سپتامبر 1988، ورساچه نمایشگاهی به مساحت 600 متر مربع را در مادرید افتتاح کرد که اولین بوتیک او در اسپانیا محسوب می‌شد.
از طرفی در میلان لاین جدید «Versus» ارائه شد که برای جوانان، سبک غیررسمی را ارائه می‌داد و به عنوان جایگزینی برای روش‌های مرسوم لباس پوشیدن عمل می‌کرد. در 21 اکتبر 1990، فصل اپرای سانفرانسیسکو با طراحی لباس‌های ورساچه آغاز شد. التون جان (یکی از ستایشگران سرسخت ورساچه) نیز تور جهانی خود را با طراحی‌های ورساچه آغاز کرد. در سال 1991 بود که عطر «Versus» معرفی شد. سپس لاین کلاسیک ورساچه با نام «Signature» عرضه شد و در سال 1993، لاین «Home Signature» راه‌اندازی شد که شامل ظروف غذاخوری، فرش، لحاف و کوسن بود.
پایان خشونت‌آمیز زندگی ورساچه
او صاحب چهار خانه در نقاط مختلف جهان بود؛ از جمله یک عمارت در Ocean Drive در ساحل میامی، یک ویلا در دریاچه‌‌ی کومو در ایتالیا و یک قصر قرن پانزدهمی در مرکز شهر میلان. در 15 ژوئیه 1997، ورساچه در مقابل خانه خود در میامی‌بیچ فلوریدا، توسط اندرو کونانان (قاتل زنجیره‌ای) هدف گلوله قرار گرفت. تصور می‌شود که جانی ورساچه و کونانان، در سانفرانسیسکو و زمانی که جانی ورساچه آنجا بود تا لباس‌های اپرا را طراحی کند، با هم آشنا شدند. پس از یک مراسم خصوصی در میامی، جسد جانی ورساچه سوزانده شد. سپس خواهر و برادرش جسد او را به ایتالیا بازگرداندند. در میلان 2000 عزادار در مراسم یادبودی که در کلیسای جامع گوتیک شهر برگزار شد، شرکت کردند؛ از جمله بسیاری از افراد مشهور مانند پرنسس دایانا، التون جان و سوپرمدل مورد علاقه ورساچه یعنی نائومی کمپبل. همکاران جانی ورساچه در دنیای فشن نیز (از جمله رقیب اصلی او یعنی جورجیو آرمانی) نیز به او ادای احترام کردند.
ورساچه پس از جانی
پس از این اتفاق تلخ، کنترل شرکت به دست خواهر و برادر جانی افتاد. در واقع سانتو مدیرعامل و دوناتلا مدیر خلاقیت این برند شدند. جانی 45 درصد، سانتو 35 درصد و دوناتلا 20 درصد سهام را در اختیار داشتند. جانی یک غیبت دو ساله در شرکت داشت. او در آن مدت تحت درمان برای نوع نادری از سرطان گوش داخلی بود که البته درمان هم شد. جانی ورساچه معتقد بود که از عمل جراحی برای درمان سرطان جان سالم به در نخواهد برد؛ برای همین وصیت نامهای درست کرد که نشان می‌داد چه کسی مسئول امپراتوری او خواهد بود. او 50 درصد از سهام شرکت را (800 میلیون دلار) به خواهرزاده‌اش آلگرا که در زمان مرگش 11 سال داشت، واگذار کرد. آلگرا در سال 2004، سهام خود را زمانی که 18 ساله شد به دست آورد و از آن زمان به هیئت مدیره پیوست.
مورین اورث یک روزنامه‌نگار است که در کتاب خود به نام «توجه‌های عامیانه: اندرو کونانان، جانی ورساچه و بزرگ‌ترین شکست در تعقیب جنایت‌کاران در تاریخ آمریکا» ادعا کرد جانی ورساچه زمانی که به قتل رسید، ویروس ایدز داشت. خانواده ورساچه در سال 1998 در یک نبرد قانونی موفق شدند تا سابقه پزشکی جانی را از گزارش پلیس حذف کنند. آن‌ها ادعای کتاب مورین اورث را تجاوز به حریم خصوصی و حمله به آبروی کسی دانستند که قربانی جنایتی وحشتناک بوده و برای دفاع از خود حضور ندارد.
در سال 2012، جورجیو آرمانی درباره این طراح فقید و جاودانه نوشت: «پانزده سال پس از مرگ جانی ورساچه، چه چیزی از او به خاطر دارم؟ ذوق و شوق باورنکردنی او، احساس خوشبختی، ترکیب ایده‌ها، روش‌ها، خاطرات و هنر با نوعی سرزندگی بی‌دلیل. او خالق بزرگی بود.»
نظرات کاربران